آلودگی شدید آب اقلیم احواز درپی آغاز به کار سدها وطرحهای نیشکر
داده های سازمان آب وبرق اقلیم احواز نشان می دهد که از سال های ۱۳۴۶ تاکنون متوسط سالیانه شوری آب (EC میکروموس بر سانتیمتر) در رودخانه کارون افزایش یافته وهمزمان میزان دبی آب (حجم مترمکعب آب که دریک ثانیه از یک محل عبور می کند) کاهش یافته است. در سال ۱۳۴۶ شمسی میزان شوری آب در ایستگاه احواز ۱۸۰۰ میکروموس درسانتیمتر بوده درحالی اکنون شوری آب دراحواز از ۴۰۰۰ میکروموس نیز فراتر رفته است. همزمان میزان دبی آب استگاه احواز از ۵۰۰ مترمکعب برثانیه به حدود ۵۰ مترمکعب درثانیه کاهش یافته است.
بررسی تاریخی نشان می دهد که در دوره پیش از اواسط دهه شصت شمسی، طرح های توسعه نیشکر هفت تپه (سال ) وپس از آن دردهه پنجاه وشصت شمسی طرح نیشکر کارون تاسیس شده وهمچنین دو سد دز وکارون ۱ ساخته شدند. در دوره دوره دوم سال (۱۳۶۴ شمسی تاکنون) شمار سدها برروی حوزه های آبریز غرب کشور به دهها سد رسیده وشمار طرح های نیشکر به ده طرح وبا مساحت بیش از ۲۵۰ هزار هکتار رسیده است.
درپژوهشی با عنوان “کارون ومسائل اجتماعی و.یست محیطی آن” میزان شوری آب در دو برهه زمانی ۱۳۴۶ – ۱۳۷۷ شمسی و ۱۳۷۷ – ۱۳۸۰ شمسی با هم مقایسه شده است.
باید ذکر کرد که میزان شوری آب در پایین دست کارون درمحل محمره وعبادان به حدود ۵۰۰۰ میکروموس درسانتیمتر مکعب نیز می رسد.
علاوه برافزایش میزان شوری رودخانه کارون، میزان فلزات سنگین مانند جیوه، نیترات، سرب، کادمیم وغیره نیز درمقاطع مختلف رودخانه هشدار دهنده است. اگر غلظت این فلزات ازیک حداقل تجاوز کند برای اشکال مختلف حیات، ماده ای سمی محسوب می شوند. این فلزات به سادگی به زنجیره غذایی مصرف کننده انتقال می یابد ودربافت های چربی ذخیره می شود.
براساس داده های سازمان آب وبرق استان درسال ۱۳۸۰ شمسی مقدار سرب بعد از شهر احواز دو ونیم برابر حد مجاز است ومقدار جیوه درایستگاه قبل از احواز(بندقیر – شطیط) تا صابونسازی محمره ۳ برابر حد مجاز بوده است. مقدار کادمیم درفاصله احواز تا محمره بیش از حد مجاز بوده ومیزان کروم درایستگاههای بندمیزان – گرگر بیش از حدمجاز بوده است که خود ناشی از پساب کارخانه شوینده بوژنه وفاضلاب شهری شوشتر می باشد.
مقدار آهن نیز در ۱۶ ایستگاه دوونیم برابر حد مجاز است که حاصل پساب های صنعتی نظیر نورد لوله احواز، گروه ملی فولاد، پتروشیمی، نیروگاه، زهکشهای نیشکر و.. است.
براساس گزارش سازمان محیط زیست احواز درآبان ۱۳۸۱، آب شرب شهرهای پایین دست کارون از کیفیت نامطلوبی برخوردار است. میزان TDS (کدورت مواد محلول در آب طبیعی) دراهواز ۳ برابر ودرمحمره ۴ برابر حد مجاز بوده است. مقدار BOD (مواد آلی قابل تجزیه بیولوژیکی) دراحواز ومحمره بیش از دوبرابر حدمجاز بوده ومیزان COD (مواد آلی غیرقابل تجزیه بیولوژیکی) دراحواز ومحمره بیش از سه برابر حدمجاز ومیزان EC (شوری آب) دراحواز ومحمره بیش از دوبرابر حد مجاز بوده وسختی آب دراحواز ومحمره یک ونیم برابر حد مجاز می باشد.
