آقای روحانی در مراسم معارفه وزیر کشورش توصیه هایی را به وی گوشزد کرده است که تیتر روز سه شنبه ۲۹ مرداد روزنامه ایران و سوژه ای برای آقای مجتبی بدیعی مقاله نویس روزنامه بهار گردید تا در این زمینه قلم فرسایی نماید . توصیه های آقای روحانی و مطالبی که در متن مقاله آقای بدیعی ذکر شده از جهاتی قابل تأمل و احتیاج به بررسی موشکافانه دارد که در ذیل به برخی از این موارد اشاره میشود:
۱- توصیه های ذکر شده از قول روحانی به عنوان رئیس جمهور و بالاترین مقام اجرایی ایران به وزیر کشور بیانگر صحت گفته های فعالان ملت های غیرفارس و ملل ساکن در جغرافیای ایران مبنی بر وجود تبعیض و نگاه دوگانه به مردم و عدم رعایت حقوق شهرندی و… است. اموری که بارها مسئولان بلندپایه ایران منکر وجود آنها شده اند و اکنون آقای روحانی خواستار مراعات آنهاست. و این موضوع به عنوان اعترافی واضح و صریح از سوی شخص دوم نظام مبنی بر وجود تبعیض نژادی ، مذهبی و جنسیتی در ایران بوده ومهر تأییدی بر صحت ادعای فعالان حقوق بشر و سیاسیون ملت های غیرفارس می باشد. ضرورت بهره برداری لازم از این اعترافات بر کسی پوشیده نیست .
۲- سؤالی که نظرها را به خود جلب می کند این است که چه چیزی باعث شده که پس از گذر ۳۴ سال از عمر حکومت جمهوری سلامی اکنون آقایان به فکر بعضی از حقوق شهروندی “اقوام” و سایر مذاهب اقتاده اند. یقیناً یکی از دلایل واضح این امر به ثمر رسیدن مبارزات ملت های غیرفارس می باشد که در این راه بهترین جوانان خود را در راه احقاق حقوق پایمال شده شان تقدیم نمودند. علاوه بر آن تحریمهای جامعه بین المللی باعث انزوای هر چه بیشتر و در مضیقه قرار گرفتن حکومت دیکتاتوری ایران شده است که درمقابل، با طرح این شعارها سعی در فرونشاندن خشم ملت های غیرفارس دارد واز خطر یکی از چالشهای فرارو بکاهد.
۳- از جهت دیگر این موضوع بیانگر اهمیت استراتیژیک مبارزات ملت های غیر فارس و فعالان حقوق بشر می باشد و بایستی آگاه باشند که بار دیگر گول شعارهای به ظاهر اصلاح طلبانه حکومت را نخورند و از سوراخ این مار دوباره گزیده نشوند. با انتصاب چند استاندار و فرماندار، که قطعاً از میان نوکران و سرسپردگانشان خواهند بود، شاد نشوند. زیرا که این ترفندی است برای دلسرد کردن مبارزان و منحرف کردن مسیر مبارزه فعالان ملت ها غیرفارس. تا بدینوسیله با گمراه کردن مردم در داخل و مدارای ظاهری با جامعه جهانی هشت سال بر عمر حکومت دیکتاتوریشان بیفزایند.
۴- مقاله نویس روزنامه بهار ادعا کرده که اعتماد سایر “اقوام” به اصلاح طلبان بیشتر از اصولگرایان است. در حالی که با توجه به تجارب دولت های اصلاح طلب و اصولگرا فعالان ملت های غیرفارس به این نتیجه رسیده اند که هر دو جناح دو روی یک سکه هستند و مانند دو تیغه ی قیچی یک هدف را دنبال می کنند.
مگر ملت ها فراموش کردند که چگونه اصلاح طلبان در پشت شعارهای پر ذرق و برق پنهان شده و چه نقشه هایی برای نابودی هویت و فرهنگ شان می کشیدند. مگر ملت عرب احواز فراموش می کند که بخشنامه تغیر بافت جمعیتی توسط مسئول دفتر خاتمی ابلاغ شده بود. و آیا از یاد می برند در زمان تصدی دبیری شورای امنیت ملی توسط روحانی چه برخوردی با اعتراضات مسالمت آمیز جنبش ۱۵ آوریل ۲۰۰۵ شد وآیا شهدای خود را از یاد می برند. و یا مردم آزربایجان جنوبی مگر نحوه برخورد نیروهای امنیتی و انتظامی دولت خاتمی با تظاهرات مسالمت آمیز در اعتراض به مقاله روزنامه ایران را فراموش می کنند. آیا حکومتی که جنایتکاری مثل مصطفی محمدی، که دستش به خون دهها جوان آلوده است، سکان وزارت دادگستریش را هدایت می کند قابل اعتماد است. مگر مردم احواز یادشان رفته که در زمان حکومت رفسنحانی، پدر معنوی روحانی، در زیر پوشش طرح ملی نیشکر زمین های کشاورزی مردم عرب غصب و مسیر رودخانه هایشان از سرچشمه ها منحرف گردید که باعث بروز بحران زیست محیطی در اقلیم شده است .
آیا ملتهای کرد و بلوچ و ترکمن ظلم این حکومت را می توانند از یاد ببرند!
۵- سخنان وزیر ارشاد روحانی در مجلس بیانگر دورویی و دروغ پردازی های این دولت است. چگونه دولتی که کل هم و غم وزیر ارشادش حفظ فرهنگ “پارسه” و زبان فارسی است، می تواند زمینه رشد فرهنگ و ادبیات ملتهای غیرفارس را فراهم نماید . سالی که نکوست از بهارش پیداست!
این ترفندهای حیله گرانه بر بار مسئولیت فعالان حقوق بشر و احزاب سیاسی ملت های غیرفارس می افزاید، تا با روشنگری های به موقع و آگاهانه خود، مردم را از نیت های پلید و خبیث این حکومت ظالم باخبر سازند تا در دام این شعارها و شیوه های عوام فریبانه نیفتند و آنها را از حقوق اساسی شان که در میثاق حقوق بشر سازمان ملل متحد و معاهده های بین المللی ذکر شده مطلع سازند. و همچنین با اتخاذ تدابیر لازم وموضع گیریهای مناسب، افکار عمومی جامعه جهانی را از نیات و اهداف پلید این حکومت آگاه سازند و اهمیت مبارزات ملت های غیرفارس را برای آنها شرح دهند.
