جنگ دموگرافیک نژادگرایان علیه مناطق عرب نشین
طی هفته های گذشته فعالان عرب احوازی حداقل سه مورد از عملیات حمله شهرداری و نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی به منازل مسکونی مردم عرب و تخریب این منازل را توثیق کردند. بنا به عکسها و فیلمهای رسیده از احواز، در ۳ عملیات مذکور حداقل ۱۰ منزل مسکونی مردم احوازی با بلدوزرهای جمهوری تخریب شده است.
در یکی از فیلمهای رسیده از احواز، زنان عرب را نشان می دهد که جهت ممانعت از تخریب منزلشان در برابر بلدوزر نشسته اند و یکی از آنها به ماموران می گفت که او صاحب ۵ فرزند است و اگر می خواهند خانه اش را خراب کنند بهتر است اول او را بکشند!
جمهوری اسلامی گرچه تخریب خانه های عربها در فلسطین توسط اسرائیل به عنوان یک مجازات گروهی، را محکوم می کند، اما خود طی یک برنامه مهندسی شده و بدون آنکه احوازیها جرم خاصی مرتکب شده باشند خانه هایشان را تخریب می کند.
تخریب خانه های مردم عرب در مناطق مختلف شهر احواز از دیر باز هراز چندگاهی به بهانه های مختلف صورت می گرفته و اخیرا شدت یافته است. مسئولان گماشته دولت مرکزی در احواز بهانه هایی نظیر ساخت وساز غیرمجاز و افزایش جرائم در برخی مناطق حاشیه نشین را بهانه هایی کافی برای تخریب خانه های مردم عرب دانسته اند.
در دهه هشتاد شمسی کوی سپیدار شهر احواز که در آن هزاران تن از مردم عرب زندگی می کردند بشکل کامل تخریب شده و ساکنان این کوی آواره شده و به حاشیه فقیر نشین شهر احواز پناه بردند. ساکنان این کوی تماما عرب بودند و کوی مذکور که مردمی کاملا فقیر را در بر می گرفت در نزدیکی مناطق مهاجر نشین قرار داشت.
کوی معروف به ۴۰۰ دستگاه نیز کوی دیگری است که ظرف یک روز به شکل کامل تخریب شده و ساکنان این کوی نیز آواره شدند.
علاوه بر این ماموران جمهوری اسلامی ایران منازل عدیدی از مردم عرب را در مناطق مختلف شهر احواز تخریب کردند. در محله های اطراف مناطق مهاجر نشین و مرفه نشین نظیر کوی کیانپارس و گلستان و لشکر، شمار زیادی از خانه های مردم عرب که از دوران دور در این منطقه ساکن بوده اند تخریب شده است.
در سال ۲۰۱۳ نیز شمار زیادی از خانه های مردم عرب در منطقه چنیبه احواز در یک روز تخریب شد و یک نوجوان ۱۵ ساله عرب بنام مرتضی سویدی که در برابر تخریب خانه اش ایستادگی کرده و به سوی ماموران سنگ پرانی کرده بود، به ضرب گلوله مامور نیروی انتظامی جان باخت.
علاوه بر تخریب خانه های مردم عرب برنامه ریزان شهری در احواز به منظور محدود ساختن توسعه جغرافیایی حاشیه نشینان عرب، اقدام به ساخت دیوارهای بوتنی جداکننده در اطراف مناطق عرب نشین کرده اند. این دیوارها علاوه بر محدود ساختن ساخت و ساز و توسعه ساخت در این مناطق، از لحاظ امنیتی نیز برای جمهوری اسلامی اهمیت داشته و بدین وسیله سعی در کنترل اعتراضات مردم عرب داشته است.
سیاست ساخت دیوارهای جداکننده جهت جدا کردن محلات عرب نیشین از محلات مهاجر نشین، علاوه بر تطبیق تقسیمات نژادی در واقعیت، نشان دهنده طرحهای دولت نژادگرای ایران در مهندسی شهری احواز است.
در حال حاضر مهندسان جغرافیای شهری در احواز سعی دارند تا با استفاده از راهکارهای فیزیکی خشن، تجمعات عرب نشین واقع در مرکز شهر احواز را یا پاکسازی کرده و یا بواسطه دیوارهای بتونی در مساحتهای فعلی محصور کنند. با این کار آنها می توانند فضای بیشتری برای توسعه محلات مهاجرنشین غیرعرب داشته و فضای مناسب برای اسکان مهاجران آتی در مناطق مرکزی شهر را داشته باشند.
اهمیت مرکز شهر برای مهندسان شهری احواز زمانی قابل درک است که نقش مورد انتظار مهندسان اجتماعی دولت مرکزی از مهندسی جغرافیای شهری برای محو هویت عربی احواز را مدنظر بگیریم. دولت مرکزی جهت مصادره هویت عربی احواز نیاز به در دست گرفتن نقاط مرکزی شهر احواز بشکل کامل دارد. ملکیت تمامی این مناطق مرکزی شهر تاکنون بشیوه های مختلف توسط دولت مصادره شده و در اختیار مهاجران غیرعرب قرار داده شده است.
بمنظور پیاده سازی طرحهای غیرانسانی مهندسان اجتماعی دولت مرکزی، پیوستگی جغرافیایی مناطق مرکزی و مهاجر نشین یک شرط اساسی محسوب می شود. این پیوستگی جغرافیایی نقش مهمی در افزایش توانائی دولت در خلق هویت غیرعربی جدید در شهر احواز ایفا می کند.
تبعیض نهادینه و طراحی شده دولت در زمینه های اقتصادی و اعطای فرصتهای شغلی تنها به مهاجران غیرعرب، به خودی خود نقش مهمی به مناطق مهاجرنشین در پروژه فارسی سازی احواز می دهد. این مناطق به دلیل اختلاف فاحش وضعیت اقتصادیشان با مناطق عرب نشین فقیر، به عنوان یکی از جاذبه های هویت غیرعربی جعلی جدید، نقش ایفا می کنند.
