دو زندانی اهل سنت در احواز مجبور به پذیرش تشیع به عنوان مذهب شدند
قنیطره- دو زندانی سنی مذهب در زندان قنیطره (دزفول) مجبور به تغییر مذهب خود شدند. خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران،در روز ۱۹ مرداد ۱۳۹۳ مصادف با ۱۰ اوت ۲۰۱۴ بدون ذکر نام دو نفر یاد شده ، به نقل از روابط عمومی اداره اوقاف جمهوری اسلامی گزارش داد: (دو سرکرده وهابی به تشیع روی آوردند). به نظر می رسد که دو نفر یاد شده در حالی تشیع را پذیرفته اند که در زندان قنیطره مشغول گذران دوران محکومیت خود هستند و با اکراه و اجبار مجبور به پذیرش شیعه شده اند. مسئولان و وسائل ارتباط جمعی وابسته به رژیم ایران برای اهل سنت احواز از لفظ “وهابی” استفاده می کنند.
چندی پیش نیز تعدادی از سٌنی های احواز پس از بازداشت به زندان محکوم شده و مجبور به پذیرش تشیع شده بودند. آنان پس از طی محکومیت بایستی زیر نظر آخوندهای شیعه عبادات خود را در مساجد و حسینیه ها انجام و درباره عملکرد دینی و عبادی خود گزارشاتی را تهیه و با امضای آخوندهای مساجد به ستاد خبری اداره اطلاعات تسلیم کنند.
رژیم جمهوری اسلامی ایران ظلم مضاعفی را در حق اهل سنت احواز روا می دارد. آنها از یک جانب به خاطر انتما به ملت عرب احواز مورد ظلم وتبعیض قرار دارند و از طرف دیگر به خاطر گرویدن به مذهب اهل سنت، که با مذهب رسمی ایران در تعارض است، مورد آذار واذیت قرار می گیرند. اهل سنت در احواز از برگزاری مراسم وعبادات خود بر اساس فقه اهل سنت محروم هستند و حتی مساجد آنها در مناطق مختلفی چون عبادان و محمره تخریب وائمه آنها بازداشت شده اند. تا کنون تعدا زیادی از اهل سنت در احواز بازداشت و احکام سنگینی در حق آنها صار شده است.
این اقدامات رژیم ایران نقض آشکار تمام قوانین بین المللی میباشد که خود از امضا کنندگان آنها میباشد. برای نمونه بر اساس ماده هیجدهم میثاق بین المللی حقوق مدنی وسیاسی “هر شخصی حق دارد از آزادی اندیشه ، وجدان و دین بهره مند شود.” این ماده که شامل چهار بند به شرح ذیل میباشد بر حق آزادی اندیشه و مذهب و لزوم فراهم نمودن این حق صحه می نهد:
۱- هر کس حق آزادی اندیشه، عقیده و مذهب دارد. این حق شامل اختیار و آزادی در پذیرش یک مذهب و یا عقیده ای، به انتخاب خود است. همچنین هر کسی، در بیان آشکار مذهب یا عقیده خود بطور فردی یا گروهی آشکارا یا در نهان و نیز انجام تعلیمات مذهبی خود اختیار و آزادی دارد.
۲- در این موارد، هیچکس نباید با زور و اجبار (روبرو گردد) و نیز نباید به آزادی او در پذیرش یک مذهب یا عقیده ای که بر اساس انتخاب خودش انجام گرفته است، آسیب رساند.
۳- در صورتی ممکن است آزادی بیان، مذهب یا اعتقادات کسی محدود گردد که بموجب قانون آنهم در جهت حفظ امنیت عمومی، نظم، سلامتی اخلاق یا حقوق و آزادیهای اساسی دیگران، پیش بینی شده باشد.
۴- کشورهای عضو این میثاق، متعهد میگردند که آزادی والدین و سرپرستان قانونی را در مورد آموزش مذهبی و اخلاقی کودکانشان و مطابق با عقایدشان محترم شمارند.
