روز یکشنبه ١١ ژانویه ٢٠١۵ مصادف با ٢١ دی ماه ١٣٩٣ یک دانش آموز احوازی در اثر تنبیه شدن توسط ناظم روانه اورژانس بیمارستان گردید.
بنا به اخبار واصله از احواز در جریان زنگ تفریح یکی از مدارس ابتدایی ناحیه ٣ شهر احواز یکی از دانش‌آموزان مقطع ششم ابتدایی توسط ناظم این مدرسه مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت. ضربات این ناظم به حدی بود که این دانش‌آموز را با مصدومیت شدیدی مواجه کرده که پس از مراجعت از مدرسه با حالت شدید تورم سینه و گردن و مشکل تنفسی و استفراغ شدید راهی بیمارستان می شود و تا ساعتها در اورژانس یکی از بیمارستانهای احواز تحت نظر مراقبت پزشکی قرار می گیرد
اولیای این دانش آموز اظهار داشتند که متأسفانه ضرباتی که معلم به سر و صورت و گردن و سینه فرزندشان وارد کرده بود آنچنان سنگین بوده که تا ساعتها در اورژانس تحت نظر پزشکی بوده است.
این اولین باری نیست که کودکان معصوم احوازی در اثر تنبیه فیزیکی و بیرحمانه برخی معلم نماها روانه بیمارستان می گردند، بلکه هر از چند گاهی خبر تنبیه یکی از دانش آموزان توسط معلم روی تلکس خبرگزای ها می آید. و مواردی که به خاطر ترس دانش آموزان و یا ناآگاهی والدین در بین دیوارهای مدرسه یا در سینه کودکان معصوم مخفی می مانند بیش از اینها هستند.
دانش آوز اهل گناوه که در اثر تنبیه روانه بیمارستان گردید
بعنوان نمونه چندی پیش رگ دست یکی از دانش آموزان اهل گناوه در اثر وارد شدن ضربات لوله پلیکا قطع گردید. این اتفاق در آخرین روزهای آذرماه و در یکی از مدارس شهر گناوه رخ داد. در این حادثه ناگوار معلم کلاس (که هم زمان مدیر مدرسه نیز می باشد!) به خاطر ناراضی بودن از وضعیت درسی دانش‌آموزان همه آنها را به حیاط مدرسه برده و با لوله پلیکا مورد تنبیه قرار میدهد. بعد از این حرکت ناپسند، دانش آموزان توسط معاون مدرسه در رابطه با مسئله ی پیش آمده مورد تهدید قرار می گیرند. در پی این تنبیه حال یکی از دانش آموزان به شدت رو به وخامت می رود، طوری که اثرات آن روی دست های وی روز به روز نمایان تر می شود. و در نتیجه این دانش آموز ۱۵ ساله بخاطر ترس از مدیر و تهدید معاون مدرسه تا سه روز هیچ حرفی در رابطه با این ماجرا نمی زند! ولی به دلیل ضربات وارد شده دستش دچار عفونت میشود و سرانجام سر از بیمارستان درمی آورد. گفتنی است که طبق تایید پزشک معالج، عفونت دست ناشی از ضربه لوله پولیکا بر دستان دانش آموز و در نتیجه قطع شدن رگ دست وی است، که از شدت درد و عفونت حتی ممکن است به قلبش نیز صدمه وارد شود.
نمونه دیگر این رفتارهای قرون وسطایی در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۷ در شهر احواز اتفاق افتاد، که در طی آن معلمی دانش‌آموز خود را به‌دلیل دیر آمدن بر سر کلاس درس با سیم کابل برق تنبیه کرد به شکلی که نخاع این دانش‌آموز دچار آسیب جدی شد و این دانش‌آموز احوازی در حالت اغما قرار گرفت و بعد از چندی نیز فلج شد. بعدها گفته شد دلیل رفتار این معلم ” فشار زندگی خصوصی” بوده و خشم خود را بر سر دانش آموز خالی کرده است.
در سال ۹۲ نیز یک دانش آموز ۸ ساله در یکی از مدارس غیرانتفاعی منطقه پردیس احواز توسط معلم اش به وسیله خط کش فلزی تنبیه شد. با گذشت چند روز از این قضیه و شکایت والدین دانش آموز، مدیر مدرسه، در اظهاراتی عجیب شیطنت های خودِ دانش آموز را دلیل این تنبیه دانست و گفت: تنبیه در همه موارد بد نیست و او دانش آموزی فوق العاده پر جنب و جوش بوده که معلم را وادار به این حرکت کرده است.
معمولاً تنبیه ها به شکل سیلی زدن ، خودکار گذاشتن لای انگشت ، چسب زدن دور دهان دانش آموز یا استفاده از خط کش و…صورت می گیرد که به نمونه های امروزی تنبیه بدنی دانش آموزان قلمداد می شوند و جایگزین فلک کردن شده اند.
روانشناسان تنبیه بدنی دانش آموزان را از نظر قوانین حقوق کودک نوعی کودک‌آزاری میدانند. بنا به اظهار این کارشناسان نه تنها تنبیه فیزیک بلکه رفتار بد وتبعیض آمیز با دانش آموزان می‌تواند اثر بدتری داشته باشد و در آینده در عملکرد آنها اثر نامطلوب بگذارد. این تنبیهات باعث میشود که دانش‌آموزان نسبت‌به مدرسه، درس و معلم احساس ناخوشایندی پیدا کنند و درس و مدرسه و … در دنیای مطلوب ذهنی آنها قرار نگیرد و از این موارد فراری شوند. که معمولا در دوران دبیرستان به شکل ترک تحصیل نمایان می شود.
برخی کارشناسان علوم اجتماعی معتقدند که این تنبیه ها در احواز به دلیل نگاه تبعیض آمیز ونژادپرستانه برخی معلمانی است که از مناطق دیگر به احواز اعزام می شوند. بطوری که شهرهای احواز به مناطق تبعید معلمان خاطی تبدیل شده است. علاوه بر این وضع نابسامان معیشتی معلمان و وجود تعداد بیش از حد استاندارد دانش آموزان در کلاسهای درس نیز مزید بر علت می باشند.
تنبیه بدنی و کودک آزاری در قوانین ومعاهده های جهانی ممنوع میباشد. مهم ترین سند بین المللی موجود درخصوص حقوق کودکان پیمان نامه حقوق کودک است که دولت ایران در سال۱۳۷۲ به آن ملحق شده است، در این پیمان نامه به افراد زیر ۱۸ سال کودک اطلاق گردیده و ماده ۱۹ پیمان نامه اشعار می دارد: کشورهای عضو برای حمایت از کودکان در برابر خشونت های جسمی و روانی و هرگونه آزار، بی توجهی، سهل انگاری باید اقدامات قانونی اجتماعی و آموزشی لازم را به عمل آورند و از سوی دیگر ماده ۳۷ این پیمان نامه به-صراحت می گوید: هیچ کودکی نباید موردشکنجه، رفتارستمگرانه و بازداشت غیرقانونی قرارگیرد.
سازمان جهانی بهداشت آسیب ها وآزارهایی که از طریق نظام آموزشی بر کودکان وارد می شود را از مصادیق بارز کودک آزاری می داند. در آسیب ها و آزارهایی که از طریق نظام آموزشی و عموماً به توسط معلمان ، شیوه های تدریس ، محتوای کتابها و … در دانش آموز ایجاد می شود در این حوزه قرار می گیرد . البته عموماً آزار آموزشی با آزار جسمی ( مثل تنبیه بدنی ) یا آزار روانی ( مثلاً تحقیر دانش آموز ) همراه است ، اما در مجموع نادیده گرفتن تفاوتهای فردی دانش آموزان ، ایجاد رقابتهای ناسالم و شدید بین آنها ، ایجاد فشارهای روانی و … از مصادیق بد رفتاری آموزشی تلقی می شود .
قوانین ایران نگاه دوگانه ومتناقضی از تنبیه بدنی کودکان ارائه میدهند. بطوری که بنا به نظر برخی کارشناسان حقوق در برخی موارد تنبیه بدنی کودکان در زیر چتر این قوانین نهادینه شده است.
چندی پیش شورای عالی آموزش وپرورش خواستار ابطال ماده ۷۷ آیین نامه اجرایی مدارس که طی آن اعمال هرگونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی را که جهت تنبیه باشد ممنوع شده است. هر چند این درخواست از سوی هیات تخصصی پژوهشی و فرهنگی دیوان عدالت اداری رد گردید، ولی درخواست ابطال آن بیانگر دیدگاه غالب وطرز تفکر حاکم بر شورای عالی آموزش وپرورش می باشد که بایستی حامی کودکان مردم باشد.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
جنبش ملی دموکراتیک ملت عرب احواز – بخش حقوق بشر
