جنگ آب جنگی اجتناب ناپذیر در آینده ای نه چندان دور
کابوس بی آبی در پر آب ترین مناطق ایران بحثی جنجالی و عجیب است که ذهن عده ی زیادی را به خود مشغول کرده است. این منطقه احواز است که با وجود منابع سرشار از آب وبا وجود رودهایی چون کارون و کرخه و …حال کمبود آب باعث پریشان حالی مردم این منطقه شده است.
دراین منطقه رژیم با سیاست از پیش تعیین شده وسناریوی اماده به صورت کاملا اگاهانه مشغول خشک کردن منابع آبی این منطقه به خصوص کارون میباشد که به صورت مشهود وچشمگیری پیش میرود و با ادامه ی این رویه این رود که جزو شریان حیاتی زندگی مردم این منطقه میباشد خشک خواهد شد وهر کسی میداند که از زمان پیدایش انسانها تا به امروز سرچشمه های آبی تنها سبب به وجود آمدن تمدن های دیرینه بشری بوده است.
تنها سهم مردم این منطقه از این منابع عظیم خدادادی، آب اشامیدنی میباشد که به اقرار مقامات دولتی قابل شرب نبوده والوده می باشد چنانکه در سایت دولتی و رسمی ایران ” خوزنا” چنین به این مسئله اشاره شده است: “یک کارشناس آلمانی که به دعوت سازمان آب خوزستان برای ارزیابی و سنجش کیفیت آب احواز به این استان سفر کرده بود ، مصرف آب شرب احواز را نه فقط برای ساکنان این شهر بلکه برای احشام هم زیانبار و خطرناک اعلام کرد. این کارشناس آلمانی به مدیران کلانشهر احواز توصیه کرد که انصاف داشته باشید و آب مصرفی این شهر را به احشام هم ندهید چون مصرف گوشت حیواناتی که از این آب نوشیده اند برای انسان زیان بار است و ممکن است خطراتی را در دپی داشته باشد.”
در جایی دیگر در همین سایت چنین میخوانیم: “دکتر کامران باقری لنکرانی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که در روز دانشجو به دانشگاه جندی شاپور احواز آمده بود ، بعد از اصرار تعدادی از دانشجویان این دانشگاه مبنی برخوردن مقداری از آب احواز و اظهار نظر خود در خصوص کیفیت آن، از خوردن آب امتناع کرد . وی با پذیرفتن کیفیت نامطلوب آب احواز ، تنها به این نکته اکتفا می کند که گزارش نامطلوب بودن آب احواز را داده ایم .”
این اخبار ممکن است قدیمی باشد اما این داستان تا اکنون نیز ادامه داشته و ادامه خواهد داشت و کسی خود را مسئول مشکلات مردم این منطقه نمیداند. حالا از این مطلب بگذریم این مطالب تنها ماسکهایی هستند که مسائل مهمی را در پشت خود پنهان نموده اند که همانا بازی سیاستمداران پشت پرده است که فقط مربوط به آب نبوده و باز میگردد به جنگی دیرینه بین حکومت و اقوام که نکته مهم همینجاست.
این قصه سر دراز دارد و بازگو کردن تمامی دردها و رنجها و مشکلات مردم این منطقه که تمامی بدبختیهایشان بازمیگردد به زبان و هویت ملی آنها که هدیه ای خدادای میباشد زمان میطلبد و ان شاءالله به صورت گام به گام این مسئله را شکافته و به هدف اصلی رژیم از این کارهایش نزدیک خواهیم شد.
نویسنده: منا جامعی
