خاک کردن کارون وعوامفریبیهای مرکزنشینان نسبت طرحهای نابود کننده احواز

طی روزهای گذشته فعالان احوازی تصاویری از فعالیت مهندسی در بستر رودخانه کارون جهت کاهش عرض این رودخانه به یک چهارم عرض فعلی آن را نشان می دهد. ماشین آلات ساختمانی بدستور استاندار اقلیم احواز با تمام سرعت و با شعار زیبا سازی ساحل کارون، در حال خاک کردن تنها روزنه حیات نسلهای فعلی و آتی احواز هستند.

کارون شریان حیات در احواز از سالهای آغاز سیطره مرکزنشینان و مرکزگرایان بر سونوشت ملت عرب احواز در ۲۰ آوریل ۱۹۲۵، همواره مورد طمع آنها بوده است. چندین تونل انتقال آب و دهها سد بر حوضه آبریز این رود بزرگ ساختند و جان و رقم آنرا یا به فلات فارس منتقل کردند و یا در سرزمین متحدان مرکز در پشت سدها حبس کردند و ملت احواز را از این نعمت طبیعی محروم ساختند.

طنز تلخ روزگار آنست که این مرکزگراهای انسان نما گمان می کنند با کاهش عرض بستر رودخانه کارون در شهر احواز و چمن کاری بستر خشکیده این رودخانه تاریخی، می توانند نابودی سرنوشت احوازیها را از یادشان ببرند. اینان گمان می کنند که ملت احواز این جنایت بزرگ تاریخی را با اینگونه عوامفریبی ها از یاد می برد.

مرکزنشینان حاکم بر کشور در حالی که با ساخت دریاچه عظیم زاینده رود در کوههای واقع در شمال استان چهارمحل وبختیاری به آباد سازی کویر مرکزی مشغول هستند و بدستور رهبر فرقه گرایان به زادوولد بیشتر مشغول هستند تا توان اشغالگریشان را بیشتر از قبل افزایش دهند، جلگه سرسبز احواز را به بیابانی خشک تبدیل کرده اند و جنایتی بزرگ علیه بشریت مرتکب شده اند.

کاهش عرض بستر کارون به حدود یک چهارم عرض آن در ۲۰ سال قبل، حکایت از تصمیم نهایی و بدون بازگشت دولت مرکزی ایران بر جاری نشدن آب در این رودخانه و تبدیل آن از یک رودخانه بزرگ به یک جوی فصلی کوچک است.

این اقدام حاکمان نژادپرست دولت مرکزی ایران به چند دلیل جنایت علیه بشریت محسوب می شود. اقلیم احواز با کارون بزرگ زنده بود و تبدیل این رود به یک جوی کوچک به معنای محروم شدن انسانها و طبیعت از تنها منبع حیات خود هستند. تاکنون دهها روستا خالی از سکنه شده اند و کشاورزی که منبع رزق و روزی بیش از نیمی از جمعیت اقلیم احواز است بشکل کامل تعطیل شده و یا خواهد شد؛ بویژه که طی سالهای اخیر تقریبا در تمامی مناطق عرب نشین کشت تابستانه از سوی دولت ممنوع شده است. محیط زیست نیز در حالتی مافوق بحران بسر می برد و احواز آلوده ترین منطقه جهان است چرا که یک جوی کوچک نه قادر است نیازهای تالابهای بزرگ احواز را برآورده سازد و نه قادر است حجم عظیم آلودگیهای صنعتی و آلودگیهای طرحهای نیشکر و طرحهای پتروشمی را پاکسازی کند. سالانه بیش از ۴ هزار احوازی در اثر انواع بیماریهای ناشی از آلودگی هوا و آب و خاک جان خود را از دست می دهند.

 رودخانه کرخه و جراحی و زهره سرنوشتی مشابه کارون داشته و تقریبا بشکل کامل خشک شده اند. خبرهای منتشر شده طی روزهای گذشته حکایت از آن دارد که در تقسیم بندیهای جدید وزارت نیرو سهم اقلیم احواز از رودخانه کرخه ۱۰ درصد اعلام شده است. در حال حاضر سالانه کمتر از ۲۰ درصد آب کرخه وارد اقلیم احواز می شود با این وجود چندین سال است که دولت کشت تابستانه در حوضه کرخه را ممنوع کرده است.

زیبا سازی ساحل کارون را می توان به اقدام یک جنایتکار تشبیه کرد که مادری را می کشد و در برابر دیده فرزندانش قبر او را زیبا سازی می کند و از فرزندان می خواهد تا خوشحال باشند چرا که قبر مادرشان را تزئین کرده است.

کارون مایه حیات احواز در گذشته و حال بوده و است و رسم مارپیچ آن در وجدان ملت عرب احواز سده ها است که حک شده است و سیاستهای دوگانه مرکزنشینان دوگانه اندیش بهیچوجه نمی تواند جریان آن را از وجدان ملت احواز پاک کند؛ از این پس کارون نیز نظیر حق حاکمیت بر سرنوشت و آزادی که با اشغال احواز در ۲۰ آوریل ۱۹۲۵ از دست رفت، به یکی از خواسته های آزادی خواهان احوازی تبدیل خواهد شد.

نویسنده: مهدی هاشمی