” آزربایجان جنوبی ایران نیست”. این سخن و خواستی بود و هست که پان فارس ها و پان ایرانیست ها نمی خواستند باورکنند که آزربایجان جنوبی و مردمش، راهشان را از راه ایران جدا کرده اند. این دسته، امروز و در جریان مسابقه فوتبال تراختور و الجزیره شوکه شده و خود را باختند و متوجه شدند که طرفداران استقلال آزربایجان، تنها به چند هزار فعال سیاسی و مدنی، زندانیان سیاسی و مدنی، به کسانی که مجبور به جلای وطن شده اند، یا به تعدادی سازمان ها وتشکیلات سیاسی محدود نمی شود، بلکه قدرت و بازوی اصلی استقلال خواهی آزربایجان جنوبی در خاک وطن است. همان هایی که در سرمای زمستانی تبریز، در ورزشگاه سهند اجتماع کرده بودند و امروز قدرت و خواست قلبی خود را نشان دادند و گفتند “آزربایجان جنوبی ایران نیست”.
این شعار برای اولین بار و قبل از همه رسانه های آزربایجان جنوبی و ایرانی، بطور غیر عمد، در تلویزیون ایران (شبکه ۳) به نمایش در آمد. ویدئویی که در بخشی از آن، ده ها جوان پر شور آزربایجانی بنر یا پلاکارد بسیار درازی را باز کرده و بالای سر گرفته بودند. طول این بنر یا پلاکارد به ده ها متر می رسید. این بنر اعلام می کرد:
South Azerbaijan is not Iran
و بدین گونه، به روشنی اعلام کردند “آزربایجان جنوبی ایران نیست”.
این شعار اگر به زبان مادری ممنوع و قدغن شده آزربایجانیان هم نوشته می شد، این اثر جهانی را به نمایش نمی گذاشت. این جوانان، پا را از جغرافیای آزربایجان، ایران و منطقه خاورمیانه فراتر نهاده و به زبان انگلیسی اعلام کردند که “آزربایجان جنوبی ایران نیست” و ما جدای از ایران هستیم و ما را جزو ایران نشمارید.
همین عمل ساده، اما بسیار خطرناک بود. چرا که صدها جوان، خطر را به جان خریده بودند و در حالی که پلیس و نیروهای امنیتی اجازه نمی داند تا چیزی یا پلاکاردی وارد میدان شود، هر کدام این جوانان، تکه ای از این پلاکارد چند ده متری را با خود آورده و در کنار هم قرار دادند تا پیام آن ها، علیرغم همه سانسورها، نه تنها از تلویزیون ایران بلکه از همه شبکه ها و کانال های تلویزیونی بین المللی پخش شود و به پان ایرانیست ها و پان فارسیست ها و همه مردم دنیا نشان دهد که آزربایجان جنوبی استقلال خود را می خواهد و از همه فرصت ها برای بیان خواست خود استفاده می کند.
