از ابتدای قدرت گرفتن روحانیت در ایران، نهادهای مختلف بین المللی بارها جمهوری اسلامی را به دلیل ارتکاب جنایت های ضد بشری که به طور روزانه مرتکب می شود، محکوم کردند. آخرین محکومیت ایران در بیست و دومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد توسط احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران صورت گرفت. دکتر شهید در این نشست که از تاریخ ۱۱ مارس لغایت ۱۵ مارس سال ۲۰۱۳ برگزار شده بود، در چهارمین گزارش خود به سرکوب و اعدام دگر اندیشان عرب، کرد، بلوچ و دیگر ملت های ساکن در ایران اشاره کرد.
گزارشی که اسباب رنجش مقامات جمهوری اسلامی ایران و برخی ازشوونیست های خارج نشین را فراهم کرد. رنجش جمهوری اسلامی از انتشار این گزارش یک امر طبیعی بود، اما واکنش برخی از شوونیست های خارج نشین هیچ توجیه منطقی ندارد. واکنش آنها به دلیل اشاره احمد شهید به سرکوب و اعدام دیگر ملت های ساکن ایران از قبیل عرب، کرد، بلوچ و … که سالهاست توسط نظام شاهنشاهی و آخوندی مورد هرگونه تبعیض و سرکوب قرار گرفته اند، صورت گرفت.
شونیست های کوته فکرکه داعیه آنها مبنی بر تلاش برای برقراری یک نظام دموکراتیک در ایران فردا گوش فلک را کر کرده است، پیش و پس از انتشار چهارمین گزارش دکتر شهید سعی کردند همانند رژیم دیکتاتور حاکم بر ایران با ترویج اتهامات و توسل به دروغ، مانع شدن مطرح شدن مسئله سرکوب واعدام فعالان فرهنگی عرب، بلوچ، و … شوند.
اما این تلاشها نه تنها راه به جایی نبرد بلکه موجب سرخوردگی آنها شد. در همین راستا می توان به مراسم حکم نهایی دادگاه ایران تریبونال اشاره کرد که روز جمعه ۱۵ مارس سال جاری برگزار شد اشاره کرد، مترجم این مراسم با حذف نام ملت عرب سعی داشت همانند دیگر هم مسلکان خود بار دیگر حقوق ملت عرب را زیر پا بگذارد.
با توجه به مسائل مورد اشاره و هزارن مورد دیگر که می شود به آنها پرداخت اما از حوصله این مقاله خارج است می توان این سوال ر ا مطرح کرد که تفاوت شوونیست های خارج نشین با نظام حاکم بر ایران درچیست؟
آیا در صورت سقوط نظام آخوندی، شوونیست های خارج نشین حرمت و حقوق ملی ملت های غیر فارس را رعایت خواهند کرد؟ برای پاسخ دادن به این سوال اگر نیم نگاهی به سوابق وعملکرد اپوزیسیون ایران بیاندازیم، پاسخ دادن را بسیار آسان خواهیم یافت.
چرا از ابتدای روی کار آمدن نظام آخوندی در ایران ، عملکرد اپوزیسیون این کشوربه خوبی نشان داده است که در صورت سرنگون شدن نظام فعلی، ساکنان ایران شاهد قدرت گرفتن نظامی فاشیست تر از نظام فعلی خواهند بود.
به بیان دیگر می توان گفت که سقوط جمهوری اسلامی ایران به معنای دست به دست شدن فاشیسم دراین کشور خواهد بود. با این تفاوت که فاشیسم جدید خطرناک تر از فاشیسم آخوندی خواهد بود.
