پس ازآغاز بارش باران درروز دو شنبه ۲۷ آبان بیش از ۲ هزار احوازی درشهرهای احواز، عمیدیه وخفاجیه دچار تنگی نفس شده وراهی بیمارستان ها شدند. این دومین بارشی است که احوازی ها هزینه سود نبرده ای را، ازسلامتی خود می پردازند. چندی پیش نیز پس ازبارش اولین باران پاییزی دراقلیم احواز بیش از ۹ هزار احوازی دچار تنگی نفس شده وراهی بیمارستان ها شدند.
حال مقتدایی استاندار جدید احواز دراقدامی عجیب ازمسئولان بیمارستان ها خواسته است تا آمار مراجعات آسیب دیدگان ناشی ازآلودگی هوا را دراختیار رسانه ها قرار ندهند.
اینکه مقتدایی برچه اساسی این دستور را داده است، مشخص نیست. درهرحال انتشار اخبار اقلیم احواز دررسانه های خارجی ومطرح شدن مشکلات ملت عرب دراین رسانه ها یک تهدید بزرگ برای امنیت ملی وتمامیت ارضی ایران محسوب می شود. این امر به مثابه کابوسی برای مسئولان گماشته دولت مرکزی ایران براقلیم احواز است.
جهت درک علت اینگونه رفتارهای مسئولان غیربومی احواز به جای گوش فرادادن به فرافکنی های آنها، می توان رویه معمول این مسئولان را درسه دهه اخیر بررسی کرد.
کمتر کسی دراحواز می داند که در پشت سدهای واقع درشمال این اقلیم که سیاست های مرز آبی ایران وعراق را اعمال می کنند، آب جاری در بستررودخانه کارون کمتر از ۲۰ درصد کل آب رودخانه کارون است. گماشته های دولت مرکزی به جای بیان این حقیقت دم ازخشکسالی احواز می زنند.
رودخانه های کرخه وجراحی به کلی خشک شدند، اما مسئولان استان سخنی ازاینکه آب این رودخانه ها چه شده است برزبان نمی آورند.
اخیرا هم که مسئولان غیربومی احواز به دفاع ازکارون برآمده اند نیرنگ به دست وآماده حرکت کرده اند. پیشتر محسن رضایی ازدولت مرکزی خواسته است تا درصورت افزایش آب ورودی به بستر رودخانه کارون از دریاچه های سدها، تا سال ۱۴۰۴ شمسی جمعیت این اقلیم را چهار برابر خواهد ساخت. هردوی رضایی ومقتدایی با بیان وحدت اقوام حوزه کارون اعلام کرده اند که وجود کارون برای سرازیر شدن اقوام لروبختیاری از بالادست کارون به پایین دست کارون جهت اجرای طرح ۸۰۰ هزار هکتار کشاورزی، تامین کننده مصلحت وامنیت ملی است.
ناگفته ای را که از اینان باید پرسید؛ بقای کارون چه ربطی به مهاجرت غیربومی ها به اقلیم احواز دارد؟ چرا بقای کارون را منوط به مهاجرت غیرعربها به احواز معرفی می کنند؟ اینان ناگفته به شکل ضمنی ملت عرب را دربرابر دو گزینه مرگ کارون ویا پذیرش مهاجرت میلیونی غیربومی ها به این اقلیم قرار داده اند.
سالانه صدها احوازی دراثر بیمارهای قلبی وعروقی جان خود را ازدست می دهند. محمد الستی متخصص قلب وعروق می گوید که بیماری های قلبی وعروقی از شایع ترین بیماری های اقلیم احواز است. با این وجود مسئولان استانی حاضر نیستند آمار معاونت بهداشت استان را اعلام کردند. چرا؟
طبق پژوهشی که دانشگاه علوم پزشکی احواز درسال ۸۹ شمسی انجام داده درحدود ۲۰ درصد متوفیان احوازی دراثر استنشاق بیش ازحد ذرات ریز معلق درهوا (PM10) جان خود را ازدست داده اند؛ با این وجود مسئولان استانی حاضر نیستند آماری درباره مرگ میر احوازی بواسطه ذرات ریز را اعلام کنند.
رئیس بیمارستان شفا پیشتر گفته است که بیماری سرطان دراقلیم احواز رشد چشمگیری داشته است وهر ساله بیش ازهزار مورد سرطان نزد کودکان وبزرگسالان احوازی کشف می شود. بیش از ۵۲ نوع سرطان دراقلیم احواز تشخیص داده شده است. مسئولان استانی هیچ آماری از شمار مبتلایان به سرطان وعلت آن اعلام نمی کنند.
چرا مسئولان استانی درباره هزینه های درمانی انواع بیماری هایی که به دلیل آلودگی هوا وآب وآلودگی محیط زیست به جان مردم احواز افتاده اند، هیچ سخنی به زبان نمی آورند. دولت مرکزی ایران بافعالیت برنامه ریزی شده خود محیط زیست احواز رابرهم ریخته است، چرا نباید هزینه آنرا بپردازد؟
این ناگفتن ها نه تنها رویه مسئولان گماشته دولت مرکزی براحواز بلکه رویه رایج رسانه های مرکزگرا درداخل وخارج می شوند، خصلت ناگفتنی بودن این ناگفته ها تبدیل به یکی ازمفاهیم پایه ای گفتمان مرکزگرا می شود. اینچنین است که مرکزگراها به حکم پایبندی به تمامیت ارضی وطنشان، درهرجای دنیا که باشند اهمیت ناگفته ماندن اخبار احواز را درعمق جان خود حس می کنند.
این امر دیگر ازبحرانی اخلاقی منسوب به مرکزگراها نیز گذشته است. اینان چیزی ازحقوق ملل غیرفارس رانپذیرفته اند که در پذیرش بخش دیگری ازآن دوگانه عمل کنند. زمانی که پای حقوق ملل غیرفارس درمیان باشد، منکرهمه چیز شده وحقیقت خود رانمایان می کنند.
اینان بگویند یانگویند طبیعت به سخن آمده است. طوفان های شن فریاد طبیعتی هستند که توسط سدهای دولت مرکزی ایران خشک شده است. مرگ ومیر هزاران عرب احوازی ویا ساکنان احواز فاجعه ای است که دولت مرکزی ایران به واسطه سیاست های غیرانسانی اش مسئول آن است. مرگ این مردمان بی پناه شاهدی است برفجایعی که دولت مرکزی ایران دراقلیم عربی احواز تاکنون مرتکب شده است.
