گسترش جنگ نرم بین جمهوری اسلامی و مخالفان آن
گسترش فناآوری ها ارتباطات و رواج اینترنت در کشورهای جهان سوم با تسهیل ارتباط مردم در این کشورها با جهان غرب، مفاهیم “امنیتی” را دستخوش تغییر کرده است. حاکمیت استبدادی ونقض گسترده حقوق اولیه انسان ها درایران همزمان با گسترش ارتباطات، تهدیدات متنوعی را متوجه دولت مرکزی ایران ساخته است. اینگونه تهدیدات ازگرایشها وافکار ویا رویکرد مردم داخل کشور نشأت می گیرد. تهدیدهایی که حد ومرز نمی شناسند وبا وجود تاثیرپذیری از خارج، ریشه در مشکلات داخلی و زندگی روزمره دارد، به “تهدید نرم” معروف شده اند.
در این میان بحران زیست محیطی را می توان یک تهدید نرم تلقی کرد. بالا رفتن سطح آگاهی مردم از اهمیت محیط زیست در کشورهای پیشرفته و تخریب محیط زیست دراثر سیاست های دولت مرکزی ایران، به عنوان مثال در احواز وآزربایجان، سبب بروز نوعی نارضایتی نزد عامه مردم در این اقالیم شده است. خشک شدن رودخانه کارون و دریاچه ارومیه، خشک شدن هور العظیم (تالاب العظیم) و هور الفلاحیه، شور شدن آب رودخانه های اقلیم احواز، کاهش حاصلخیزی زمین های کشاورزی دراثر شوری آب در اقلیم احواز، تخریب شدن محیط زیست است که به طور مستقیم زندگی گروه های مختلف جامعه عرب احواز و دیگر ملل را تحت تاثیر قرار داده است. اعتراضات گسترده مردم عبادان علیه شوری آب و اعتراضات تورک های آزربایجان علیه خشکاندن دریاچه ارومیه از این قبیل است.
نارضایتی های کارگران از وضعیت معیشتی شان ویا از شرایط سخت کاری،از دیگر تهدیدهای نرم برای نظام است. اعتصاب های متعدد کارگران فصلی طرح های توسعه نیشکر در اقلیم احواز و کارگران شرکت های صنعتی در حال ورشکستگی نظیر لوله سازی خوزستان، از این نوع تهدیدات نرم هستند که با گسترش ارتباطات تبدیل به خوراک خبری و در نهایت تاثیر پذیری سیاسی و کنش و واکنش می شوند.
مطرح شدن موضوع نژادپرستی برضد ملل عرب وتورک و رواج گفتمان ضدیت با نژادپرستی نیز نوعی تهدیدی نرم برای دولت مرکزی است. در ایران تحقیر واهانت به عرب ها نوعی پرستیژ را برای گوینده با خود به همراه دارد. تورک ها موضوع داغ گفتمان رایج جوک وتمسخر هستند. گسترش گفتمان مبارزه بانژادپرستی سیاست های مبتنی بر تحقیر برای محو فرهنگ های غیرفارس را متوقف می سازد و آگاهی ملی نزد ملل غیرفارس را چون تهدید نرمی متوجه دولت مرکزی می سازد.
اعتراضات مردمی علیه تبعیض در برخورداری از امکانات شغلی، معیشتی وتحصیلی و رفاهی می تواند خیل عظیم ناراضیان را علیه نظام متحد سازد. سیاست های دولت مرکزی ایران در اقالیم حاشیه ای مبتنی بر سپردن قدرت به مهاجران فارس ویا آسیمیله شدگان و پیروان دولت مرکزی است. در اقلیم احواز نظام حاکمیت محلی را به شکل مطلق به مافیای غیرعرب سپرده وملت عرب احواز را کاملا به حاشیه رانده است.
حاکمیت استعماری سرسپرده های محلی در اقالیم حاشیه ای، شهرها را به مرکز ثروتمند ومرفه وحاشیه فقیرمشین تقسیم کرده است. تنها در شهر احواز بنا به آمارهای رسمی نظام در حدود نیم میلیون عرب در حاشیه فقر وبدبختی روزگار می گذرانند. بحران حاشیه نشینی یکی از تهدیدهای نرم ومهم علیه امنیت ملی ایران است.
گسترش تسنن در میان جوانان عرب احوازی یکی دیگر از تهدیدات نرم علیه امنیت ملی است. گرایش جوانان عرب به مذهب تسنن که غالبا ریشه ای سیاسی دارد وواکنشی است نسبت به سیاست های دولت مرکزی ایران علیه ملت عرب احواز است، از آن جهت که می تواند به تشکیل گروهی بزرگ که در همه چیز از جمله مذهب با جمهوری اسلامی مخالف هستند تهدید کننده امنیت ملی محسوب می شود. دولت مرکزی ایران فعالیت مذهبی سنی در احواز را اقدامی سیاسی و استقلال طلبانه می داند وآنرا تهدیدی جدی برای خود می داند.
تهدیدات نرم، اقدامی توام با خشونت نیست. همان خواسته های مردم است در چارچوب قانون اساسی و یا حقوق اولیه هر انسان. جمهوری اسلامی در سرکوب خشن این تهدیدها کوتاهی نکرده است وصدها فعال فرهنگی وسیاسی وکارگری را دراحواز ویا دیگر نقاط کشور اعدام کرده است اما سرکوب سخت این نوع تهدیدها هزینه بردار است. این امر نظام را به درپیش گرفتن متدی متفاوت درکنار متد خشن واداشته است.
در برخورد با تهدید های نرم، نظام پژوهش ها ومطالعات علمی در زمینه شیوه برقراری امنیت نرم انجام داده است. برخی مراکز علمی – امنیتی نظام به شکل مستمر در این زمینه در حال فعالیت هستند.
با زور واسلحه می توان دربرابر تهدیدهای سخت(مسلحانه) دشمنان خارجی ویا گروه های مسلح داخلی ایستادگی کرد وامنیت رابرقرار کرد، اما استفاده از خشونت برای سرکوب فعالیت های مسالمت آمیز مردم، کارگر نیست. در شیوه نرم برقراری امنیت، روش متقاعد سازی به جای زور استفاده می شود. نظام بدون پرداخت هزینه ای برای ترغیب ویا سرکوب، اقدام به متقاعد ساختن گروه هایی از مردم ورزیده وآنها را به میل خویش با خود همراه می سازد.
از جمله ارگان های در نظر گرفته شده برای مقابله با تهدید های نرم بسیج است. بسیج ارگانی حکومتی است که اخیرا ساختار تشکیلاتی آن دچار تغییراتی شده تابرای مقابله با تهدیدهای نرم، آمادگی کافی داشته باشد.
دراقدامی پیشگیرانه دربرابر گسترش تهدیدات نرم درسطح جامعه وبه منظور برخورد باآنها، حلقه های صالحین بسیج، پیروی ازولایت فقیه ورویکرد سیاسی اش را تبلیغ می کنند.
بخش وسیعی از نیروهای بسیج به کار فرهنگی ورسانه ای ونشر مشغول هستند. صدها وبلاگ و وب سایت به شیوه های محسوس ویا غیرمحسوس از نظام دفاع می کنند. هزاران کاربر اینترنتی وابسته به بسیج ویا دیگر ارگان های امنیتی نظام نظیر پلیس فتا به شکل روزانه فضای اینترنت را می پایند. در عرصه رویارویی نرم، سربازان مجازی نظام وب سایت ها ویا صفحاتی حامل عناوینی مشابه عناوین تهدیدات نرم نظیر “من با شوری آب احواز مخالفم” و یا عناوین دیگر بر روی فیسبوک ایجاد کرده اند. آنها با جلب هزاران کاربردرصفحات خود، از جمله آسیمیله شده گان ومحافظه کاران وآن دسته از مخالفان نظام که با گروه تهدید کننده نظام مخالف هستند، سعی دارند تاصفحاتی موازی و رقیب برای صفحات ویا وب سایت های مخالفان نظام ایجاد کنند. سربازان نظام در دنیای مجازی به مخالفان نظام می تازند وبا اتهامات اخلاقی ویا انتشار عکس های خصوصی شان، آنها را زیرفشار قرار می دهند.
خاکستری های نظام که به اعتراف رهبر سابق آنها محمد خاتمی قدرت تبدیل معاندان به مخالفان ومخالفان به همراهان را ازافتخارات خود می دانند بارها نظام را از ورطه تهدیدهای نرم مردمی نجات داده اند. با این کار ضدیت بنیادی میان خواسته های مردمی “تهدیدات نرم” وهسته اصلی نظام ولایت فقیه، از تضاد به اختلاف وتنوع کاهانده می شود. مخالفان نظام درداخل وخارج به دسته های مختلف طرفداران اصلاح نظام، طرفداران تغییر نظام، طرفداران تغییر سیستم حکومتی از مرکزی به غیرمرکزی و یا سازمان های استقلال طلب مجزا می شوند.
